"Jutra może nie być" to trochę jak pamiętnik, gdzie myśli przepływają swobodnie, trochę chaotycznie. To opowieść o miłości do mężczyzny, tej pięknej, i tej która niesie ze sobą cierpienie, o samotności we dwoje, o wielkiej miłości matki do dziecka i żałobie po jego stracie, o prawdziwej przyjaźni tej damsko-damskiej i damsko-męskiej, tej na całe życie, i tej chwilowej, o Bogu i wierze w Niego, o poszukiwaniu swojego miejsca na ziemi i sile, jaka tkwi w kobietach. Kobietach, które mimo przeciwności losu odnajdują w sobie odwagę, by wstać z łóżka, by iść do przodu i nie spoglądać wstecz. Kobietach, które spełniają swoje marzenia. 

Książka Gabrieli Gargaś jest prawdziwa do bólu, ciepła i wzruszająca, miejscami zabawna, czasem bolesna. To książka obok której nie można przejść obojętnie, zmusza do refleksji i zapada na długo
w pamięć. 

Bardzo podoba mi się to, że autorka każdy rozdział opatrzyła cytatem, który bezpośrednio nawiązuje do treści rozdziału. Podobny zabieg spotkać można u jednego z moich ulubionych pisarzy  Guillaume Musso, ale o jego książkach już niebawem.